Momo - Michael Ende - Kitap Yorumu

ZAMAN HIZLA AKIYORDU - MOMO

O kadar çok kişi de gördüm ki Momo 'yu... Ama en son Derya - kendisi en sevdiğim bookstagramdır.- okumalısın diye yazınca dayanamayıp aldım. Ama öyle bir kitap ki nasıl anlatmalıyım nereden başlamalıyım bilemiyorum. Bir çok yer de çocuk kitabı yazıyor olsa da siz sakın inanmayı sadece bir çocuk kitabı değil asla...

Normalde benim okuma tarzımın tamamen dışında biraz fantastik, biraz kişisel gelişim, biraz gerçek  biraz düş bir roman Momo... Çok uzun bir kitap değil, üstelik yazı karakterleri büyük, o kadar kolay okunuyor ki nasıl bitiyor anlamıyorsunuz...

Bir anfitiyatroda yaşayan kimsesiz, çıplak ayaklı Momo 'nun öyküsü var romanda, herkesin sevgilisi, herkesi çok iyi dinleyen çocuklarla muhteşem oyunlar oynayan , kıvırcık saçlı o güzel kızın. Beppo ve Gigi en yakın arkadaşları ta ki duman adamlar ortaya çıkana kadar . Duman adamalar herkesin zamandan tasarruf yapmaya ikna ediyor. Böylece tüm büyükler sadece çalışıyor, işlerini sevmiyor, eşlerine , çocuklarına , dostlarına zaman ayıramıyor. 

'Çünkü Meşguller' 

Momo; insanların bu kandırılmasına son vermek için koşturuyor ama kimse ona yardım edemiyor dedim ya çünkü kimsenin zamanı yok...

Metropol insanlarının o korkunç koşturması, hiç durmaması, hep acelesi olması. hepimizin yaşadığı sancılar... Dostlarımıza, ailemize hep söylediğimiz o yalan 'seni aramak istiyorum ama çok yoğunum ya inan ' Dostlarımızı yada ailemizi değil kendimizi kandırıyoruz, yada kandırdığımızı sanıyoruz. Sürekli koşuyoruz, sevmediğimiz işler için çok fazla çalışıyoruz ama olmuyor hep bir mutsuzluk, hep bir huzursuzluk içinde kalıyoruz. Başımızı yastığımıza koyduğumuzda hep bir şeyler eksik kaldı duygusu yaşıyoruz. Beynimizdeki duman adamlar içimizi kemiriyor. Ama bizi kurtarmaya Momo gelmiyor ...

Tüm anne babaların kendilerine bir kere de dışarıdan bakabilmeleri için mutlaka okumaları gereken bir kitap...

Sevgiler

Sevim