Benim Sinemalarım- Füruzan -Kitap Yorumu

Göremediğimiz İnsanlar


Benim Sinemalarım okuduğum  ilk Füruzan kitabı dediğimde ayıp etmiş olacağım biliyorum ama öyle. Sevgili Zeynep (incirli kurabiye) iş yerime ziyaretime gelirken hediye getirmiş  'daha önce hiç okumadım' dediğim için bu güzel öykü kitabını...

Füruzan ; öykülerin kadını  Wikipedia'da  küçük insanları anlatır demiş hakkında. Süper bir tespit gerçekten. 6 öyküden oluşuyor Benim Sinemalarım. Aynı adı taşıyan öyküden hariç 5 öykü daha var  ve hepsi benim başlıkta da yazdığım gibi göremediğimiz, görmezden geldiğimiz, ezilmiş, yıkık biraz küçük kalmış insanlar... Hayalleri büyük olsa da bu hayalleri gerçekleştiremeyecek kadar gerilerde kalmış, küçülmüş insanlar...

Benim Sinemalarım; kitaba adını veren öykü. Yönetmenliğini Füruzan'ın  yaptığı çalışma ile filme de alınmış. Baş rolü Hülya Avşar oynamış, ismi yabancı gelmedi ama izlememiştim filmi... Öykünün kahramanı 16 yaşındaki Nesibe. Ortadan perde ile bölünmüş bir odada işsiz babası ve anası ile yaşıyor. Ailenin geçimi neredeyse onda. Her hafta 'haftalığım arttı' diyor evdekilere ; onlar da fazla para getirdiği  için, ses çıkartmıyorlar. 
Oysa asla haftalığı artmıyor, yapmaması gereken şeyleri yapıp para getiriyor eve Nesibe. Bir Cumartesi eve geç gelince, babası öldüresiye dövüyor, buna dayanamayan kız evden kaçıyor bilinmez sokaklara gidiyor. Hala var mıdır bilmiyorum izlediği filmlerdeki oyuncuların hayatına özenen genç kızlar, delikanlılar ama Nesibe onlardan biri işte. Hayatı filmlerdeki gibi sanıyor.  Sürekli sinemada film izliyor ve o kahramanlar ile birlikte yaşıyor hayatını. 
Filme de şöyle bir hızlı çekimde baktım. O tarihte 30 yaşında olan Hülya Avşar 16 yaşındaki başrol için hiç olmamış bence... Sırıtmış, büyük kaçmış. Bu öyküyü okumadan izleseydim belki böyle rahatsız olmazdım bilmiyorum ama , okuduktan sonra izleyince çok sevmedim sanki.

Temizlik Kolu ; minik Hediye'nin, ninesinin, yengesinin hikayesi. Memleketinde güngörmüş nine İstanbul'da yaşadığı bu fakir hayata, yaşlandığına isyan etmekte, öğretmeninin de hep temizlik kolu yaptığı, çöpleri toplattığı torununun dik durması için ona öğütler vermektedir. Yine bir göz odada yaşayan bu temiz insanlar, büyük hayallerini gömdükleri İstanbul'un altından olmayan taşına toprağına tutunmaya çalışıyorlar bir şekilde...
En sevdiğim öykü bu oldu kitapta...

Seyyid ; kara gözleri hep gülen, okuma yazma bilmese de hesaba aklı erken çaycı Seyyid. Ağabeyi Almanya yolcusu olunca koca İstanbul'da anası ile bir başına kalmaktan çok korkan Seyyid...

Çok canlı anlattığı için Seyyid'i yıllar önce şubemizin yanındaki çay ocağında çalışan ufaklığı anımsadım bu öyküde. Hatta yaşadığım bir anıyı da paylaşayım. Ramazan ayında iftar saati mesai saati içine denk geldiği için, şubede iftar yaptıktan sonra çay ocağından çay kahve söylüyoruz hepimiz. Bu çocuk kahveyi ne zaman getirse köpüksüz. Merak ettim sordum ' neden kahve böyle oluyor hiç köpük yok '  diye. Verdiği cevap gerçekten içimi burktu ' Abla ben bozuk yaptım diye hep o köpükleri döküp getiriyorum size, köpüklü mü gelecek'.. 

Şİmdi nerededir, ne yapar bilmiyorum ama bizim çaycı da Seyyid'lerden biriydi işte.

Bir Evin Dıştan Görünüşü ; Mutsuz bir karı kocanın hem gençliği hem bugünü.. Şu an içten içe kavga ederlerken, sürekli geçmişlerine gidiyor. o zaman içlerine attıkları şeyleri yıllar sonra söyleme arzusu duyuyorlar.Birbirine bu kadar zıt iki kişi nasıl evlenmiş dedim okurken...

Günübirlik Adada ; Ah küçük Cennet Ahhh.. Adada  bir köşkte orta hizmetçisi olan küçük kızın büyük hayalleri...Parza kazansın diye onu adadaki köşke bırakan, her ay gelip aylığını alan babası...

Kış Gelmeden; Alişan ablasına bir geldi pir geldi... Enişte ortada öylece kalakaldı...

Kısa kısa bahsettim öykülerden. Şahane bayıldım muhteşemdi diyemesem  de Türk Edebiyatı için en önemli kadın yazarlardan Füruzan'ın  Benim Sinemalarım da ki öyküleri okunmaya değer...

Sevgiler
Sevim