Vahşetin Çağrısı- Jack London

Affetmek daha yumuşak iklimlere özgüydü...

40 yıllık kısacık bir yaşam ve 50 kitap... Martin Eden, Demir Ökçe Beyaz Diş, Vahşetin Çağrısı en bilinenleri bunlardan. İfade etmek, icat etmekten daha kolaydır diye yazıp bir çok öykü müsveddesi satın alan bunları kitaplaştıran bir yazar Jack London. Vahşetin Çağrısı romanı için intihal suçlamalarını neredeyse kabul edip, esinlendiği yazara teşekkür mektubu yazdığını söylemiş kendisi.

İtiraf etmeliyim ki Amerikan Edebiyatında biraz daha az sevdiğim bir yazar benim ama bu kadar önemli eserleri varken de okumadan da edemiyorum. Kısa bir süre önce okuduğum Suikast Bürosu nu blogumda paylaşmıştım, bu sefer de en bilindik eserlerinden birini seçtim Vahşetin Çağrısı.

Yazarlar kendilerini başka insanların yerine koyarak muhteşem eserler ortaya çıkartıyorlar ama kendini bir köpeğin yerine koyarak onun gibi düşünerek, hareket ederek yazmak sanırım daha zordur işte burada kahramanımız Buck...

Saint Bernard ve İskoç Çoban Köpeği kırması olan parlak tüylü bir köpek. Yaşadığı malikaneden kaçırılıp, kutuplara altın avcılığına ,posta taşımacılığına sürekli kızaklara koşuluyor.

Sopalarla dövülüyor, kırbaçlanıyor, soğuktan donuyor, aç kalıyor gözünün önünde arkadaşları öldükçe içindeki vahşi yön ortaya çıkıyor, savaşçı hale geliyor.

Evinde bir kedi, bir köpek ile yaşayan ve iş yerinin kapısında da bir kediye uzun zamandır bakan o canları asla hayvan vahşi olarak hayal bile edemeyen biri olarak çok zorlanarak okuduğumu itiraf etmeliyim Vahşetin Çağrısını..

Muhteşem tasvirler ile kuzey kutbunda üşüdüm sıcak anlatımlarla Buck'un mutlu olduğu anlarda ben de mutlu oldum. Buck ve arkadaşları tokken ben de toktum . Onlar her dayak yediğinde içimden bir parça koptu sanki.

Tüm bu güzelliklerine rağmen nedensiz olarak sevemedim, kedi köpek annesi olmamdan kaynaklıdır belki bilmiyorum ama kapağı kapattığım zaman keyif almadığımı fark ettim Ama siz bana bakmayın yine de okuyun

Okuyup seven arkadaşlarımın yorumlarını bekliyorum.

Sevim