İvan İlyiç'in Ölümü - Tolstoy

Yaşam ve Ölüm

Ölüme dair yazılmış en güzel kitap diyorlar İvan İlyiç'in Öümü için...Tolstoy ise bu romanı için , sıradan bir adamın sıradan ölümünün kendi gözünden tasviridir diyor...

100 sayfa  olan bir roman ancak bu kadar ağır olabilirdi. Okuduklarım, hissettiklerim, romanın düşündürdükleri çok yordu. Hayatın acımasızlığı yada anlamsızlığı - demek belki daha doğru - çok üzdü. Uzun zamandır okumayı bekleyen bir romandı, ama daha erken yaşlarda okusam belki bu kadar etkilenmezdim. Doğru bir zamanda okumuşum kendi açımdan...

Roman ; yargıç İvan İlyiç'in ölüm günü başlar. Bunu haber alan iş arkadaşları; onun başına geldi ben kurtuldum hissine kapılır  önce ve İlyiç'in cenaze töreni bile yapılmadan yerine geçecek kişi kim olacak diye tartışmaya başlarlar. Cenaze törenine giden arkadaşı ise törenden çıktığı anda oturacağı oyun masasını düşünerek vaktin geçmesini bekler...

Sonra İlyiç'in yaşam hikayesini geçiyor roman... Pek te varlıklı olmayan bir ailenin oğlu olan İvan İlyiç kurallara uyan, çalışkan biridir. Yargıçlığa kadar yükselmiştir. İlk yılları iyi geçse de ilerleyen yıllarda bozulan bir evliliği vardır. Maddi açıdan pek parlak olmayan hayatını tam tersi bir şekilde gerekirse borçlanarak zengin gibi yaşamaktadır. Sonradan görmelerin çirkin mobilyaları, kağıt oyunları, ailedeki sevgisiz ilişkiler İvan İlyiç' in gündelik yaşamının parçası olmuştur. İşinde çok güçlüdür yine de...

Sonra bir anda hastalanır, ağrılardan gözünü açamaz hale gelmiştir. Ailesinde onun hastalığını merak etmeyenleri yok saymaktadır. Ailesi de hastalığından bunalmıştır. Kendisi de yaşamını sorgulamaya başlamıştır. Bugüne kadar yaşadığı hayatı boşuna mı yaşamıştır. Doğru bildiği herşey yalan mıdır? Başarı saydığı şeylerin, hiç bir insani değeri yok mudur ? Ölmek üzereyken, ağrılar içindeyken de düşündüğü tek şey bu olmuştur. 45 yıllık yaşamının boşa geçtiği...

Tolstoy' un da çok yalnız bir hayat yaşaması, 13 çocuğa rağmen çocuklarıyla hiç anlaşamamış olması belki de bu romanı ona yazdırmıştır. Çok mütevazi olan ve yapmam gereken pek çok şeyi yapamadım diyen biri için, kendini çok önemseyen bir karakteri yazmak çok çarpıcı...

Romanın ikini bölümü çok çarpıcı bir cümleyle başlıyor " İvan İlyiç' in yaşamı çok basit, çok sıradan ve o nedenle çok korkunçtu"

Yaşamınızda önemli şeylere bir göz atma gücünüz varsa okuyun...
Eğer yok diyorsanız bence hiç elinize almayın İvan ilyiç' in Ölümü nü
Sevgiler
Sevim